W KRAINIE BIEDRONEK

Daleko stąd, za górami za lasami, jest przepiękna polana, na której mieszkają biedronki. Wszystkie są czerwone i mają piękne duże czarne kropki na skrzydełkach. Każda biedronka ma swoje imię, które zależy od tego ile ma kropek na skrzydełkach. Są więc Jednokropki, Dwukropki, Trzykropki itd.

Ale pewnej pięknej wiosny urodziła się biedronka, która wyglądała inaczej. Zamiast kropek miała siedem kleksów. Wszystkie małe biedronki śmiały się z niej i nazwały ją Kleks. Biedna była biedroneczka, kiedy wszyscy bawili się na polanie , każdy śmiał się z jej kleksików. Jednokropki, Dwukropki itd. nie chciały się bawić z nią , uważały że jest inna od nich i to bardzo im przeszkadzało.

Pewnego dnia Królowa Biedrona ogłosiła dla maluchów konkurs na najlepszego „ lotniczego”. Zabawa polegała na najszybszym przefrunięciu do wyznaczonego kwiatka. Wszystkie małe biedronki od tygodnia trenowały na polanie swoje loty. Tylko nieśmiały Kleksik latał w samotności. Nikt go przecież nie zaprosił na trening, zresztą wszystkie biedronki zapomniały o niej. Smutno było Kleksikowi, jednak postanowił przystąpić do konkursu. Całymi dniami w samotności fruwał od kwiatka do kwiatka, aby wzmocnić swoje skrzydełka.

Po siedmiu dniach treningu nadszedł czas oczekiwanych zawodów. Na polanie było bardzo głośno, wszystkie biedroneczki piszczały i krzyczały z radości. Nagle zrobiło się bardzo cicho, o to bowiem do linii startu podszedł nieśmiało Kleksik, wszyscy z zaciekawieniem mu się przyglądali. Ze wszystkich stron zaczęły padać pytania – „Co ten Kleksik tutaj robi?- przecież jego kleksy nie potrafią fruwać.” Przykre słowa padały w kierunku biedronki, jednak Królowa Biedrona powiedziała, że w konkursie tym mogą brać udział wszyscy, bez względu na to czy na skrzydełkach mają kleksy, czy kółeczka lub kropeczki.Każdy z niecierpliwością czekał na gwizdek rozpoczynający start. Zapomnieli, że wśród nich jest nie lubiany Kleksik . Byli przekonani, że nie doleci do najbliższego kwiatka.

Tymczasem Królowa Biedrona rozpoczęła konkurs. Wszystkie biedronki wzbiły się w powietrze i rozpoczęły piękny lot po nagrodę. Cała polana była pokryta czerwoną barwą, na której widać było małe czarne kropki. Wszyscy frunęli po zwycięstwo. W połowie drogi większość biedronek musiała odpocząć, ich malutkie skrzydełka nie były w stanie pokonać trudnego lotu. Ale nie skrzydełka Kleksika, on coraz bardziej przesuwał się do przodu. Większość biedronek była zdziwiona, że Kleks frunie bez odpoczynku. Już prawie zapewnił sobie pierwsze miejsce, gdy nagle Jednokropek, który prowadził w wyścigu zaplątał się w sieć pająka. Każda biedronka wie, że z sieci pająka ciężko się wydostać, ponieważ pająk smaruje ją klejem i małe biedronki nie mogą się od niej oderwać. Zresztą każdy boi się pająka i woli nie wchodzić mu w drogę. Wszyscy przyglądali się, co się stanie z Jednokropkiem, ale nikt nie starał się mu pomóc. Całą tą sytuację widział Kleksik, który prawie dolatywał do mety. Jednak jego dobre serduszko nie pozwoliło mu zostawić Jednokropka w tarapatach. Szybciutko zawrócił i podleciał do pajęczyny, złapał Jednokropka za ręce i za nóżki i używając swoich mocnych skrzydełek zatrzepotał w powietrzu tak mocno, że cała pajęczyna popękała, a Jednokropek upadł z Kleksikiem na trawę.

Przez moment nikt nic nie mówił panowała zupełna cisza. W tym czasie pozostałe biedronki dokończyły swój lot konkursowy. Kleksik pomógł słabemu Jednokropkowi dotrzeć do polany, gdzie była meta. A tam czekała na nich niespodzianka, wszyscy bili wielkie brawa ale nie Jednokropkowi, a Kleksikowi, który jako jedyny okazał się odważny i pomógł koledze w potrzebie. Królowa ogłosiła, że konkurs wygrał Kleksik, bo nie ważne było dla niego zwycięstwo, ale zdrowie kolegi. Wszystkie biedronki, bardzo przepraszały Kleksika za to, że go przezywały i nie bawiły się z nim. Od tej pory przestały się śmiać z jego „inności” i nie nazywały go Kleksikiem tylko Siedmiokropkiem.