Był piękny wiosenny dzień. Rodzina pszczela wraz z małą pszczółką wybrała się

na łąkę, by zebrać z kolorowych kwiatów nektar i pyłek. Pamiętaj Maju, nie

oddalaj się bo możesz zabłądzić i nie trafisz sama do naszego ula. Mamy bardzo

dużo pracy, musimy zebrać nektar z kwiatów. Maja fruwała z kwiatka na kwiatek

i zlizywała języczkiem nektar i pyłek z kwiatów. Nawet nie spostrzegła się, że

oddaliła się daleko od swojej rodziny. I .... rozpłakała się. Co ja teraz zrobię? Jak

trafię do swojego domku - ula? Nie pamiętam drogi. Aż tu, co to za duża

pszczoła? Dzień dobry mała dziewczynko, co ty sama tu robisz? Jestem bąk

Felek, dlaczego płaczesz? Ja jestem pszczółka Maja, przyfrunęłam na tę łączkę,

by zbierać nektar ze swoją rodziną i się zgubiłam. I Maja się znowu rozpłakała.

Nie płacz Maju, otrzyj z oczu łzy, ja ci pomogę i szybko znajdziemy twoją

rodzinę. Wiem gdzie znajdują się najbliższe ule, pofruniemy Maju razem. I bąk

Felek razem z mała pszczółką przyfrunęli do ula. Pszczółka podziękowała

bąkowi i postanowiła więcej nie oddalać się od swojej rodziny pomimo pracy

podczas zbierania pyłku i nektaru z kwiatów.